شب هفدهم

وقتی غروب بر شهر سلام می گوید
برای من فرقی نمی کند که امروز روز ِ چندم ِ کدام تقویم است
همه ی غروب ها برای من غروب جمعه ی تابستان کسلی ست
که بر دقایق ِ بی تابی هام کش می آید

همین که غروب آمد و نشست و به ابرها چای نوشاند
من دل ام تنگ ِ تمام ِ آدم هایی می شود
که روزی جایی دیده بودم شان

و امروز که از قضا مثل ِ همیشه غروب ِ جمعه ای هم نیست
آن قدر حجم ِ دل تنگی ام وسیع است
که حضور ِ تمام ِ آرزوهای گمشده و فراموش شده ام نیز
مرا خوشبخت نمی کند

بار سنگینی ست
سبکی ی تحمل ناپذیر هستی !