شب چهل و پنجم

کاغذهای تا خورده تا کتاب های خاک خورده ، نشان از آن چه خواستم نداد ! از شانه های شاملو تا دست های حافظ را جستم ، آن لغت تنها در مشت های رویایی هم نبود!

شعر میان سطور پنهان که می شود ، قلم ، مهربان ِ من است اما

به یقین شاعر نیستم امشب

که زبانم می سوزد  و  آتش نمی شوم !